Woord van de centrumleider

Mijn nieuwjaarsbrief voor De Kaai


Beste allemaal,
2024 loopt op zijn einde. Dit is voor iedereen een goed moment om even stil te staan bij het
voorbije jaar. Sommige zaken gingen goed, andere konden beter. Ook in De Kaai hebben we
een jaar vol dynamiek achter de rug: we mochten steeds meer mensen verwelkomen, ons
team is aanzienlijk gegroeid, we organiseerden tal van geslaagde activiteiten en stonden
klaar voor steeds meer inwoners van Anderlecht. Het is een positieve balans, en ik denk dat
we gerust van een succesverhaal mogen spreken (zie bijvoorbeeld ook het voorwoord in het
novembernummer van onze kalender).
Maar niets is perfect, en alles kan altijd beter. Daarom luisteren we graag naar jullie ideeën
en suggesties in onze centrum- en buurtraden. In 2025 worden die extra belangrijk, want
dan werken we samen aan ons meerjarenplan voor 2026-2031. Verwacht geen drastische
veranderingen, maar eerder een geleidelijke verbetering van wat er vandaag al is. En daarvoor hebben we jullie allemaal nodig.
Waar we bij De Kaai op een positieve balans mogen terugkijken, geldt dat helaas niet overal
in de wereld rondom ons. Ik maak me zorgen, niet zozeer om mezelf, maar vooral om de vele mensen om me heen. Elke dag word ik me bewuster van het feit dat niet iedereen hetzelfde geluk heeft gehad als ik: opgroeien in een warm en veilig nest, in een welvarend en tolerant land. Bij De Kaai hebben we collega’s (gehad) uit Syrië, Palestina, Iran, Oekraïne en Libanon. Wat ons bindt, is dat we allemaal mensen zijn die iets van ons leven willen maken en
op zoek zijn naar geluk.
Dit alles zet me aan het denken over hoe ik zelf kan bijdragen. Mijn voornemen voor 2025 is
om minder te zwijgen. Onlangs hoorde ik iemand een gebeurtenis in een ziekenhuis bespreken. De reactie van een persoon (die ik niet verdenk van extreme sympathieën) was spontaan: “Het waren zeker vreemdelingen” (wat overigens niet het geval was). Hoewel dit een
banaal voorval leek, bleef het me dagenlang bezighouden. Ik moest denken aan mijn collega’s, vrienden en kennissen die in dat hokje passen. Voor hen wil ik in 2025 niet langer
zwijgen wanneer ik zulke opmerkingen hoor.
Of zoals Slimane zingt in één van mijn favoriete liedjes van 2024:
Résister aux chants des sirènes,
Je veux croire en la paix, pour pas mourir de haine,
Je dois résister, alors je te dis je t'aime,
Il faudrait qu'on se reparle, pour comprendre nos peines.
Ik wens jullie een gezond, vredevol 2025 toe, waarin we met z’n allen wat minder zwijgen.
Jo



Ma lettre de Nouvel An pour De Kaai


Chères toutes et chers tous,


2024 touche à sa fin. C’est pour chacun de nous l’occasion de faire une pause et de réfléchir à
l’année écoulée. Certaines choses se sont bien passées, d’autres auraient pu être meilleures.
À De Kaai aussi, nous avons connu une année pleine de dynamisme : nous avons accueilli
de plus en plus de personnes, notre équipe a considérablement grandi, nous avons organisé
de nombreuses activités réussies et nous avons été au service d’un nombre croissant d’habitants d’Anderlecht. Un bilan positif, et je pense que nous pouvons parler d’un vrai succès
(voyez par exemple l’éditorial de notre calendrier de novembre).
Mais rien n’est parfait, et tout peut toujours être amélioré. C’est pourquoi nous sommes toujours à l’écoute de vos idées et suggestions lors de nos conseils de quartier ou de centre. En
2025, ces moments seront encore plus importants, car ensemble, nous travaillerons sur
notre plan pluriannuel pour 2026-2031. Ne vous attendez pas à des changements radicaux,
mais plutôt à une amélioration progressive de ce qui existe déjà. Et pour cela, nous avons
besoin de vous tous.
Si nous pouvons être fiers du bilan positif de De Kaai, ce n’est malheureusement pas le cas
dans le monde qui nous entoure. Je m’inquiète, non pas pour moi-même, mais pour les
nombreuses personnes autour de moi. Chaque jour, je prends davantage conscience que tout
le monde n’a pas eu la chance que j’ai eue : grandir dans un foyer chaleureux et sécurisé,
dans un pays prospère et tolérant. À De Kaai, nous avons des collègues (ou en avons eu) venus de Syrie, de Palestine, d’Iran, d’Ukraine et du Liban. Ce qui nous unit, c’est que nous
sommes tous des êtres humains, cherchant à construire nos vies et à trouver un peu de bonheur.
Ces réflexions m’amènent à penser à ce que je peux faire, moi, pour contribuer. Mon objectif
pour 2025 est de moins me taire. Récemment, j’ai entendu quelqu’un raconter un incident
dans un hôpital. La réaction spontanée d’une personne (que je ne soupçonne pas de mauvaises intentions extrêmes) a été : « C’étaient sûrement des étrangers, non ? » (ce qui, en réalité, n’était pas le cas). Même si cet épisode semblait banal, il m’a hanté pendant plusieurs
jours. Je n’ai pas cessé de penser à mes collègues, amis et connaissances qui rentrent dans
cette case. Pour eux, en 2025, je veux parler, ne plus laisser passer ce genre de remarques.
Comme le chante Slimane dans l’une de mes chansons préférées de 2024 :
Résister aux chants des sirènes,
Je veux croire en la paix, pour pas mourir de haine,
Je dois résister, alors je te dis je t’aime,
Il faudrait qu’on se reparle, pour comprendre nos peines.
Je vous souhaite une année 2025 pleine de santé, de paix, et où nous aurons tous un peu
moins peur de parler.
Jo